grandineus , a, um (grando), mit Hagel (Schloßen) vermischt, Alcim. Avit. 3, 329 u. 5, 190.
... Cic. u.a. (auch im Plur.): Tusci grandine excussi, ist vom H. getroffen, ist verhagelt, Plin. ep.: si grando contuderit vites, Hor.: verberatae grandine vineae, Hor.: optimorum virorum segetem grando percussit, Sen.: fructum grando decutiet, Sen.: fluvios fluere, flare ventos, grandines increpare, Min. Fel. – übtr., gr. saxea, ein ...
rigēsco , guī, ere (Inchoat. v. rigeo), erstarren ... ... .: a) eig., vor Kälte, vestes rigescunt, Verg.: aquae rigescunt in grandines, Plin. – scherzh., si Parthi vos nihil calficiunt, nos hic frigore ...
quam , Adv. (Akkusativform von qui, analog mit tam ... ... s. tantus. – c) in der Korrel. mit sic: quam multā grandine nimbi crepitant, sic heros... pulsat, Verg. Aen. 5, 458 sq.; ...
pluo , pluī u. (archaist.) plūvī, pluitūrus, ere ( ... ... epist. 64, 1: m. Acc., et pluam cras hāc ipsā horā grandinem multam nimis, Vulg. exod. 9, 18: nubes pluant iustum, Vulg. ...
crepo , puī, pitum, āre (zu altind. k npatē, ... ... cum teret crepantes, Mart. – vom Geräusch des herabfallenden Hagels, crepat aurea grandine multā palla, Stat. – v. brechenden, berstenden Ggstdn., ubi tecta ...
pulso , āvī, ātum, āre (Intens. v. pello), ... ... Manil.: piniferum caput (Atlantis montis) et vento pulsatur et imbri, Verg.: terras grandine, Ov. – poet., pulsarant arva ligones, hatten behackt, bearbeitet, ...
dē-icio , iēci, iectum, ere (de u. iacio), ... ... ab utriusque terrae praealtis montibus subiti ac procellosi se deiciunt, Liv.: foeda tempestas cum grandine ac tonitribus caelo deiecta, Liv.: deiectae montium iugis procellae, Plin.: deiecti nubibus ...
crēber , bra, brum, Adi. m. Compar. u. ... ... cadunt, Mann für Mann, in dichten Scharen, Plaut.: haud aliter quam cum grandinem venti glomeratam in terras agunt, crebri cecĭdere caelo lapides, Liv.: u. ...
sursum , Adv. (sub u. versum), I) aufwärts ... ... 188: Ggstz., fruges et arbores deorsum versus crescere? pluvias et nives et grandines sursum versus cadere in terram? Lact. 3, 24, 1: zsgz. ...
ef-fundo (ecfundo), fūdī, fūsum, ere (ex u. ... ... v. Regen u. Hagel, effuso imbre, Liv.: imber effusus nubibus, Verg.: grandine effusā (sich entladendem) praecipitant nimbi, Verg. – Partic. im Plur ...
in-crepo , āvī, ātum, u. klassisch u. gew. ... ... (mit den Zähnen), Verg.: increpuere arma, Liv.: discus increpuit, Cic.: grandines increpant, Min. Fel.: increpui hibernum, ich habe Wintersturm erregt, Plaut. ...
crepito , āvī, ātum, āre (Frequ. v. crepo), ... ... multa in tectis crepitans salit horrida grando, Verg.: lenis crepitans auster, Verg.: multā grandine nimbi culminibus crepitant, Verg. – vom Wasser, crepitantes undae, Verg.: ...
1. verbero , āvī, ātum, āre (verber), schlagen, ... ... Mutinam tormentis, beschießen, Cic.: piscem ferulā, weich klopfen, Plin.: vineae grandine verberatae, geschlagen, zerschlagen, Hor.: verberari sole, imbre, ventis, getroffen ...
in-cutio , cussī, cussum, ere (in u. quatio), ... ... tela, Tac.: ictus ossibus incussi, auf die Knochen fallend, Curt.: imber grandinem incutiens, Curt. – B) übtr., jmdm. einflößen, einjagen, ...
im-porto , āvī, ātum, āre (in u. porto), I) hineintragen, -führen, -bringen, aus dem Auslande einführen ... ... jmd. irgendwie V. erregen, Cic.: odium libellis, Hor.: fecunditatem, Plin.: grandines importat Corus, Plin.
dī-lapido , āvī, ātum, āre (dis u. lapido), ... ... – B) wie mit Steinen u. dgl. zerschlagen = vernichten, grandine dilapidans hominum boumque labores, Col. poët. 10, 330.