habitatrix

[2998] habitātrīx, trīcis, f. (Femin. zu habitator), die Bewohnerin, absol., anima est habitatrix, caro habitaculum, Augustin. serm. 368, 1. – m. Genet., vallis, Vulg. Ierem. 21, 13: Aegypti, ibid. 46, 19: columba domorum semper blanda hab., Isid. orig. 12, 7, 60: habitatrices eas (feras) malarum solitudinum nominatis, Iul. Val. 3, 16. p. 117 (b) ed. Paris.: anima, id est habitatrix corporis, Augustin. in euang. Ioann. 1. tract. 8, 2. – mit in u. Abl., flumineis hab. Nais in oris, Auson. Mosella 82.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2998.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: