haesitātio , ōnis, f. (haesito), I) das ... ... (vor Verlegenheit), quanta haesitatio tractusque verborum! Cic. de or. 2, 202: deformis h., ... ... Phil. 2, 14. – III) der Zweifel, par haesitatio est, es ist ebenso zweifelhaft, ...
haesitātor , ōris, m. (haesito), der Unentschlossene, sum et ipse in edendo haesitator, tu tamen meam quoque cunctationem tarditatemque vicisti (hast mich übertroffen in usw.), Plin. ep. 5, 11, 2.
ī-gnōsco , nōvī, nōtum, ere (in u. gnosco ... ... , m. Dat. rei od. pers., Cethegi adulescentiae, Sall.: haesitationi meae, Cic.: vitiis, Hor.: tibi ignosco, Nep.: ignoscite matri, Ov.: ...
... unpers., biduum, quo de mutando rei publicae statu haesitatum erat, hin u. her beratschlagt worden war, Suet. Claud. 11, 1: unde si haesitatum fuerit, mox quaeratur, Cassiod. var. 6, 19, 3: Abl. absol., multum ac diu haesitato, Apul. apol. 33.
in-curro , currī ( auch cucurrī), cursum, ere, ... ... Ereignissen, a) eintreffen, vorfallen, vorkommen, incurunt tempora, Cic.: incurrebat haesitatio, ICt.: cum nihil vitii mulieris incurrit, ICt. – u. m. ...
2. tractus , ūs, m. (traho), das Ziehen ... ... Dehnung, a) die Dehnung, langsame Bewegung der Worte, quanta haesitatio tractusque verborum! Cic. de or. 2, 202. – b) v. ...
cunctātio , ōnis, f. (cunctor), das Zögern ... ... Suet. – studium semper adsit, cunctatio absit, Cic.: sum et ipse in edendo haesitator; tu tamen meam quoque cunctationem tarditatemque vicisti, Plin. ep.: habes cunctationis meae ...