lancea , ae, f., die urspr. hispanische Lanze, ein in der Mitte mit einem Riemen versehener Speer, lanceā figere, Iustin., configere, Sisenna fr., transfigere, Lucr.: lanceā infestā medium femur alcis traicere, Hirt. b. G.: sparos aut ...
Ebusus u. - os , ī, f., die größere der pityusischen Inseln an der hispanischen Küste im Mittelmeere, mit einer gleichnam. Stadt, j. Iviza od. Yvi a, Liv. 22, 10, 7. Sil. 3, 363 (Ebusus). ...
minium , iī, n. (ein hispanisches Wort), Bergzinnober, natürl. Mennige, Hiberum, Prop.: rubor omni acrior minio, Sen.: regio uberrima minio, Iustin.: Pan minio rubens, Verg.: agricola minio suffusus, Tibull.: minio depictae assulae, ...
Carietēs , um, hispanische Völkerschaft, Plin. 3, 26. Corp. inscr. Lat. 5, 4373 (wo Genet. -um).
Carpetānī , ōrum, m., die Karpetaner, eine der mächtigsten hispanischen Völkerschaften am Anas u. Tagus, im j. Kastilien u. Estremadura, mit der Hauptstadt Toletum (j. Toledo), Liv. 21, 5, 7. – Dav.: A) ...
coccolobis , bis, Akk. bem u. bin. f., hispanischer Name für die sonst basilica genannte Rebensorte, Col. 3, 2, 19 (wo Akk. -bem). Plin. 14, 30 (wo Akk. -bin).
... nach Hispanien zu, Plin.: molae, auf hispanische Art gemacht, Cato: gladius, Liv. – Nbf. Hispānēnsis ... ... (wo H. negotiatores). – D) Hispānus , a, um, hispanisch, populi, Liv.: mare, Plin.: gladius, Liv.: ... ... . Hispaniensis. – Adv. Hispānē , hispanisch, Enn. ann. 503.
1. cōpia , ae, f. (aus *co-opia ... ... tui videndi copia est, Plaut.: copia placandi sit modo parva tui, Ov.: ab Hispanis materiam emundi aut mutandi copia non est, Sall.: est alci copia dimicandi cum ...
ē-ligo , lēgī, lēctum, ere (ex u. lego, ... ... ., Quintillus consensu militum imperator (zum K.) electus, Eutr.: Servius Galba ab Hispanis et Gallis imperator electus (est), Eutr. – b) Lebl.: locum, ...
Gēryōn (Gēryo), onis, m. u. Gēryonēs , ae ... ... ein dreileibiger König (tergemius od. tricorpor od. trimembris) auf der hispanischen Insel Erytheia (später Aphrodisias gen.) im gaditanischen Meerbusen, dem Herkules seine schönen ...
cōn-fero , contulī, collātum (conlātum), cōnferre, I) zusammentragen ... ... conferre quae volumus licebit, Cic.: ibi conferentibus, quid in cuiusque provinciae regione animorom Hispanis esset, Liv. – absol. = sich besprechen, omnes sapientes ...
... 953;κός), hiberisch, auch poet. = hispanisch übh., glans, Varro sat. Men. 403 bei Gell ... ... Hibērus , a, um, hiberisch, poet. = hispanisch, terra, Lucil. 467 u. 490: gurges ...
Astures , um, m. (Ἄστυρες ... ... 1, 252. – Dav.: a) Asturia , ae, f., eine hispanische Landschaft, das heutige »Asturien, Leon u. Valladolid bis an den Duero«, ...
contumāx , mācis, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... Sen. poët.: c. Homero, dem H. zum Trotze, Sidon. poët.: Hispanis c. capillis, Mart. – β) insbes., widerspenstig gegen ...
cōn-sēntio , sensī, sēnsum, īre, zusammenstimmen, übereinstimmen, ... ... – η) mit Infin., delere rem publicam consensisse, Cic.: quod consensisset cum Hispanis quibusdam eum comprehendere ad Caesaremque deducere, Cic. – θ) m. folg. ...
... . 7, 3, 11. – poet. übtr. = hispanisch, Sil. – B) Tartēssiacus , a, um, tartessisch, Colum. – poet. übtr. = hispanisch, Sidon. – C) Tartēssis , idis, f., tartessisch ...
dis-similis , e, Adi. m. Compar. u. ... ... fide patri dissimillimus, Vell. – ι) absol.: naturae dissimiles, Cic.: Gallis Hispanisque scuta eiusdem formae fere erant, dispares (an Größe) ac dissimiles ( ...