thōmix , s. tōmix.
homīlia , ae, f. (ὁμιλία), die Rede vor dem Volke, Isid. orig. 6, 8, 2.
homicīda , ae, c. (homo u. caedo), der Menschentöter, der Mörder, die Mörderin, Cic. u.a.: als fem., Sen. contr. 1, 2, 5. – im guten Sinne von ...
homicīdium , iī, n. (homicida), I) der Totschlag, ... ... Sen. rhet. u.a.: homicidii reus, Quint.: in homicidio convictus, Plin.: homicidium facere, Quint. u.a., perpetrare, Vulg.: sacrilegii et homicidii simul accusari, Quint.: homicidia compescimus et singulas caedes, Mord u ...
homīlēticus , a, um (ὁμιλητικός), homiletisch, libri, Hieron. adv. Rufin. 1, 3.
homicīdālis , e (homicida), mörderisch, animae, Augustin. serm. 8, 7.
homicīdiālis , e (homicidium), den Mord betreffend, mörderisch, spectaculum, Interpr. Iren. 1, 6, 3: sententia, ibid. 3, 16, 8.
homicīdiātor , ōris, m., der Mörder, Gloss. III, 508, 8.
homicīdiāliter , Adv. (homicidialis), mörderisch, als Mörder, se praebere, Interpr. Orig. in Matth. 14.
in-ēsco , āvī, ātum, āre, I) anködern, ... ... eig.: animalia cibo inescantur, Petron. 140, 15. – b) übtr.: hominem, Sen.: homines, Ter.: inescare illicereque multitudinem, Vell.: nos caeci specie parvi beneficii inescamur, ...
a-scīsco (ad-scīsco), ascīvī, ascītum, ... ... - od. aufnehmen, I) eig.: collectis undique perditis hominibus, exsulibus omnium civitatum ascitis, receptis latronibus etc., Hirt. b. G.: plurimos cuiusque generis homines ascivisse sibi dicitur, mulieres etiam aliquot, quae etc., Sall.: asciverunt sibi ...
stercus , oris, n., I) die Ausleerung der Menschen u. Tiere, der Kot, Mist, Dünger, hominis, Varro: stercus, quod homines faciunt, Colum.: stercus columbinum, Varro u. Plin.: caprinum, ovillum, ...
bēluīnus , a, um (belua), tierisch, eines Tieres, fetus cuius prioris corporis pars pube tenus ad hominem congruebat, enimvero quae insecuta corporis erant, omnia beluina, prorsusque qualem Scyllam homines fabulantur, Iul. Val. 3, 54 (30). p. 162, 1 ...
... paucus , a, um, sehr wenig, a) adi.: homines, Ter.: advocati (Ggstz. complures armati), Cic.: perpaucae res sunt, in quibus etc., Cic.: naves, Liv.: perpaucorum hominum, er beschränkt sich auf den Umgang mit sehr wenigen, Ter. ...
trucīdātio , ōnis, f. (trucido), I) das ... ... das Niedermetzeln, civium, Cic. Phil. 4, 11: hominis, Lact. epit. 63, 3: hominum, Cic. Tull. 42: tantam trucidationem facis, du richtest ein Hinschl. ...
testificor , ātus sum, ārī (testis u. facio), I) bei jmd. bezeugen, jmd. zum Zeugen anrufen, deos hominesque, Cael. in Cic. ep.: homines, deam, Ov. – II) durch seine eigene Aussage bezeugen, ...
cūiusquemodī , od. getrennt cūiusque modī , (quisque u. ... ... jeder Beschaffenheit, von jeder Art, c. voluptates, Cic.: tot homines c., Cic.: neque solum cives, sed c. hominum genus, Sall.
... ostendere, sed etiam offerre, Cic.: per ora hominum traduci, Liv.: incedunt per ora vestra magnifici, Sall ... ... nec quicquam magis in ore vulgi, Tac.): in ore hominum agere (leben), Tac.: Postumius in ore erat (sc. hominum), Liv.: in ora hominum abire, Liv., od. volitare per ora virûm, Enn. fr., ...
... in usw., homo par ad virtutem, Liv. – mit Dat., hominem cuivis summorum tuae aetatis vel ingenio vel industriā vel famā parem, Cic.: ... ... , Catull.: ut par est, Lucr. u. Cic.: ut constantibus hominibus par erat, Cic.: erit rebus par oratio, Cic.: ...
emo , ēmī, ēmptum, ere, nehmen, u. ... ... signa, toreumata, Sall.: agellum, quem venditare amicus tuus dicitur, Plin. ep.: homines, Varro LL.: velle emi, sich kaufen lassen wollen, Ov.: empti ...
Buchempfehlung
In einem belebten Café plaudert der Neffe des bekannten Komponisten Rameau mit dem Erzähler über die unauflösliche Widersprüchlichkeit von Individuum und Gesellschaft, von Kunst und Moral. Der Text erschien zuerst 1805 in der deutschen Übersetzung von Goethe, das französische Original galt lange als verschollen, bis es 1891 - 130 Jahre nach seiner Entstehung - durch Zufall in einem Pariser Antiquariat entdeckt wurde.
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro