hortatorius

[3083] hortātōrius, a, um (hortor), zur Aufmunterung dienlich, aufmunternd, irrisio, Augustin. conf. 8, 11 extr.: mandata, Ambros. cant. cantic. 3. § 3: m. ad u. Akk., locus hortatorius ad fidem, Ambros. in Luc. 8. § 30.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 3083.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: