hydros , s. 1. hydrus.
hydrōps , ōpis, Akk. ōpem u. ōpa, m. (ὕδ ... ... 8, 96 sqq. Hor. carm. 2, 2, 13. – Plur. hydropes, die verschiedenen Arten der Wassersucht, Cael. Aur. de morb. chron. ...
anhydros , ī, f. (ἄνυδρος, wasserlos), die Narzisse, Ps. Apul. herb. 55 (56).
enhydros , ī, f. (ενυδρος), ein uns unbekannter Edelstein, Solin. 37, 24. Isid. 16, 13, 9.
hydrocēlē , ēs, f. (ὑδροκή ... ... Wasserhodenbruch, tumidae hydrocelae, Mart. 12, 83, 3: et hydrocelas et sarcocelas et enterocelas similiter (procurabit), Th. Prisc. 1, 26. – Dav. hydrocēlicus , a, um ( ...
hydromeli , itis, n. (ὑδρόμελι), ... ... Wasser u. Honig), Plin. 14, 113 u.a. – Nbf. hydromel , mellis, n., Th. Prisc. 2. chron. 2 u. ...
hydrōpicus , a, um (ὑδρωπι ... ... . Luc. 14, 2: ii, qui hydropici sunt, Cels. 7, 15: atqui si noles sanus, curres hydropicus, Hor. ep. 1, 2, 34. – subst., hydropicus, ī, m., der Wassersüchtige, Veget. mul. ...
hydrogarum , ī, n. (ὑδρόγαρον), ... ... , 5. Apic. 2, 44; vgl. garum. – Dav. hydrogarātus (hidrogarātus), a, um, mit Wassergarum versehen od. ...
hydrochoos , ī, m. (ὑδροχόος, Wassergießer), der Wassermann, ein Gestirn, Catull. 66, 94.
hydrogerōn , ontis, m. (ὕδρογέρων), eine Pflanze = senecio (w. s.), Ps. Apul. herb. 75.
hydrōpisis , is, f. (ὑδρώπισις), die Anlage zur Wassersucht, Plin. 20, 43.
hydrophobus , a, um (ὑδροφό ... ... 9, 99: iumenta, quae dicuntur hydrophoba, Veget. mul. 5, 30, 1: limus salivae sub linguam rabiosi canis datus in potu hydrophobos fieri non patitur, Plin. 29, 99.
hydromantīa , ae, Akk. ān, f. (ὑδρομαντεία), die Weissagung aus dem Wasser, Plin. 37, 192. Augustin. de civ. dei 7, 35. Isid. orig. 8, 9, ...
hydrophobia , ae, f. (ὑδροφοβία), die Wasserscheu, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 9, 98 sqq. (rein lat. formidatae aquae b. Ov. ex Pont. 1, ...
hydrōpismus , ī, m. (ὑδρωπισμός), die Wassersucht, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 14, 108 u. de morb. chron. 3, 8, 133.
hydrophylax , phylacis, m. (ὑδροφύλαξ), der Aufseher über das Wasser, der Wasserinspektor, Cod. Iust. 11, 43 (42), 10.
hydromantis , is, m. (ὑδρόμαντις), der aus dem Wasser Wahrsagende, der Hydromant, Serv. Verg. Aen. 3, 359.
hydrophobicus , a, um (ὑδροφοβικός), die Wasserscheu betreffend, passio, die Wasserscheu, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 9, 99 u. 3, 16, 137.
hydrolapathon , ī, n. (ὑδρολάπαθον), Wasserampfer (Rumex aquaticus, L.) Plin. 20, 232.
ex-sūdo (exūdo), āvī, ātum, āre, I) intr ... ... der Acker wird von der schädlichen Nässe befreit, Verg. georg. 1, 88: enhydros exsudat, Solin. 37, 24: exsudans terra, Plin. 35, 184: quotiens ...
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro