hydropicus

[3099] hydrōpicus, a, um (ὑδρωπικός), an der Wassersucht leidend, wassersüchtig, venter, Soran.: hydr. servus, Macr. sat. 2, 7, 6: hydropicus quidam homo, Vulg. Luc. 14, 2: ii, qui hydropici sunt, Cels. 7, 15: atqui si noles sanus, curres hydropicus, Hor. ep. 1, 2, 34. – subst., hydropicus, ī, m., der Wassersüchtige, Veget. mul. 5, 6, 1. Ambros. in Luc. 7. § 195: Plur., Cels. 4, 2, 1. p. 124, 36 D. Plin. 20, 8 u. 219.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 3099.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: