īgnōranter , Adv. (ignorans v. ignoro), 1) unwissend, Cypr. epist. 63. c. 1 u. 17. Vulg. Sirach 14, 7 u.a. Eccl. – 2) unwissentlich, Ggstz. scienter, Augustin. c ...
scienter , Adv. (sciens), I) wissentlich, mit Wissen od. Bewußtsein (Ggstz. ignoranter), Augustin. c. duas epp. Pelag. 3, 5 u. 6, 47 u. c. lul. Pelag. 5, 8. – ...
an , Coni. (vgl. griech. ἄν), auch mit ... ... di superi? Hor.: u. wiederholt, ob... ob, hunc tu ignorantem an sedeat putas scire, an vivat, an videat, an otiosus sit, Sen ...
īgnōro , āvī, ātum, āre (ignarus), etwas nicht ... ... 14, 3. – ζ) absolut: an vero vos soli ignoratis? Cic.: ignorantes facere alqd (Ggstz. coactos od. volentes scientesque), Sen. – ...
1. celsus , a, um, Adi. m. Compar. ... ... : die Nase hoch tragend), stolz, hochmütig, haec iura suae civitatis ignorantem, erectum et celsum etc., Cic.: celsi Ramnes, Hor.
mentior , tītus sum, tīrī ( von mens, wie partior ... ... mentiri et temporis causā fingere, Cic.: ne quid temere, ne quid impudentes aut ignorantes affirmemus aut scientes mentiamur, Sen.: m. tantam rem, Sall.: m. populum ...
2. ī-gnōtus , a, um (in u. gnotus ... ... ignoti (Ggstz. noti), Cic. u.a.: ignoti inter se et ignorantes, Liv. – b) v. Lebl.: forma, Nep.: arbor, Ov ...