imitabilis

[64] imitābilis, e (imitor), I) nachahmbar, v. Pers., Plin. ep. u. Quint.: v. Lebl., orationis subtilitas, Cic.: exemplar vitiis im., Hor.: ea, quae in oratore maxima sunt, imitabilia non sunt, Quint.: Compar., neque est imitabilior alia (gemma) mendacio vitri, Plin. 37, 112. – II) zur Nachahmung geneigt, cum essent homines imitabili docilique naturā, Vitr. 2, 1, 3.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 64.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: