incepto

[142] in-cepto, āvī, āre (Intens. v. incipio), I) anfangen, vorhaben, beginnen, dic, quo iter inceptas? Plaut. truc. 130: magnum inceptas, si illud exspectas, quod nusquamst, Plaut. Curc. 144: vah, vide quod inceptat facinus, Ter. heaut. 600: quid inceptat? ibid. 734. – m. folg. Infin., Plaut. Curc. 24 u. trin. 1030. Gell. 1, 11, 3 u. 17, 21, 33. Lampr. Heliog. 28, 6. – II) intr. mit jmd. anfangen, anbinden = sich in Streit einlassen, cum alqo, Ter. Phorm. 629.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 142.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: