inconvulsus

[170] in-convulsus, a, um (in u. convello), unerschüttert, unaufgehoben, pensio vectigalium, Cod. Theod. 5, 13, 14: rescriptorum simplicitas, ibid. 12, 14, 1: si ea, quae paulo ante conclusa sunt, inconvulsa (unwiderlegbar) servantur, Boëth. cons. phil. 4, 1. p. 72, II Obb.: außerdem auch Ennod. dict. 21. p. 490, 16 H. Valent. novell. 30 u. 31. Anecd. Helv. 41, 1.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 170.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: