incorruptus

[171] in-corruptus, a, um, unverdorben, unversehrt, I) eig.: sucus et sanguis, Cic.: templum, Liv.: praeda, Tac.: incorruptā sanitate esse, kerngesund, Cic.: lignum incorruptius, Plin. – mit ab u. Abl., incorruptum et a fraude advehentium et a neglegentia frumentum, Sen. de brev. vit. 19, 1. – II) übtr., unverdorben, a) v. Lebl. = unverletzt, unverfälscht, unbefangen, monumenta (geschichtl. Denkmäler), Liv.: sensus, animus, Cic.: iudicium, Liv. u. Lact.: origo, echter, Plin.: pura et inc. consuetudo (Sprachgebrauch), Ggstz. vitiosa et corrupta, Cic.: incorrupto ducis honore, unbeschadet, Tac.: quonam modo incorruptum foret, wie es am zuwerlässigsten zu erfahren wäre, Tac. – b) v. Pers.u. deren Lebenswandel = unverführt od. unverführbar, unbestochen, unbestechlich, unbescholten, testis, virgo, Cic.: vita, [171] Tac.: quis custos incorruptior? Col.: custos incorruptissimus, Hor.: incorruptus adversus blandientes, Tac. hist. 1, 35.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 171-172.
Lizenz:
Faksimiles:
171 | 172
Kategorien: