incruentatus

[175] incruentātus, a, um (in u. cruento), unblutig, von Blut unbefleckt, Ov. met. 12, 497 (in der Tmesis, inque cruentatus): nec incruentati, [175] doch nicht ohne ihr Blut (dabei) vergossen zu haben, Tac. hist. 4, 37 H. (al. incruenti).

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 175-176.
Lizenz:
Faksimiles:
175 | 176
Kategorien: