1. indictus , a, um (in u. 2. dico), I) nicht ... ... civem occīdere, Cic.: alqm trucidare, Curt. – II) unaussprechlich, deus indictus, innominabilis, Apul. de dogm. Plat. 1, 5.
2. indictus , a, um, Partic. v. 2. indico, w. s.
superindictīcus u. superindictus , a, um, als außerordentliche Auflage aufgelegt, onera, Cassiod. var. 5, 14, 6 Mommsen u. spät. ICt. Von