indocibilitas

[204] indocibilitās, ātis, f. (indocibilis), die Ungelehrigkeit, Rufin. Orig. in psalm. 32. homil. 5, 1. – Apul. de dogm. Plat. 2, 4 jetzt indocilitas.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 204.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: