inexoratus

[222] inexōrātus, a, um (in u. exoro), I) unerbeten, beneficia, Arnob. 3, 24. – II) unerbittlich, cum ille coeptis fervidus atque inexoratus instaret, Augustin. c. Cresc. Donat. 3. § 50 extr.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 222.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: