inexpeditus

[222] in-expedītus, a, um, nicht ungehindert, I) v. Lebl.: a) verwickelt, ibi sicut pugna inexpeditior in angustiis, ita caedes atrocior fuit, Liv. 24, 16, 3 H. (Madvig impeditior). – b) ungeläufig, inexpeditissimum vobis est m. folg. Infin., Arnob. 5, 36. – II) v. Pers., saumselig, in rebus obeundis, Arnob. 7, 43.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 222.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: