infeliciter

[230] īnfēlīciter, Adv. (infelix), unglücklich, alci obviam fieri, Ter.: totiens inf. temptata arma capere, Liv.: apud Cannas cum Carthaginiensibus dimicare inf., Val. Max. – Compar. infelicius, Sen. contr. 10, 4 (33), 3 (aber nicht mehr Quint. 8, 6, 33). – Superl. infelicissime, Augustin. de civ. dei 12, 14. p. 531, 22 D2.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 230.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: