infeste

[236] īnfēstē, Adv. (infestus), feindlich, feindselig, als entschiedener Gegner, Liv. 26, 13, 7. Vell. 2, 45, 3. Apul. met. 7, 18 extr. – Compar., Liv. 2, 55, 5; 44, 4, 4: verb. infestius atque inimicius, Liv. 28, 29, 8. – Superl., Quint. 12, 8, 10: verb. inimicissime atque infestissime, Cic. Quinct. 66.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 236.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: