infirmor

[243] īnfīrmor, ārī (infirmus), schwach-, entkräftet-, siech-, krank sein, Vulg. Ioann. 4, 46 u. 11, 2; act. apost. 9, 37 u.a. Gregor. epist. 12, 31. – Partiz. subst., infīrmantēs, ium, m., Schwache, Sieche = Kranke, Sulpic. Sev. vit. Martin. 18, 5; epist 2, 12.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 243.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: