ingeniosus

[261] ingeniōsus, a, um (ingenium), I) von guter Art, geschickt zu etwas, ager ad segetes, Ov.: terra colenti, fruchtbar, Ov.: vox sonis mutandis, Ov. – II) v. Menschen usw. = begabt, geistreich, erfinderisch, kunstsinnig, Cic. u.a.: in od. ad alqd, Ov.: in alqa re, Plin. u. Mart.: quo quisque est sollertior et ingeniosior, Cic.: homo ingeniosissimus, Cic. – übtr., simulatio, Plin. pan.: argumentum, geistvoll erdacht, Plin.: res est ingeniosa dare, das Geben erfordert viel Verstand, Ov. – / Nbf. Superl. ingenuosissimus, Corp. inscr. Lat. 6, 26112.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 261.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: