cado , cecidī, cāsūrus, ere (altind. çad-, Perf. ... ... gehen in Erfüllung, Tibull. 2, 2, 17 (versch. von omnia ingrato litore vota cadunt, im Bilde = bleiben unerfüllt, Prop. 1, 17 ...
novo , āvī, ātum, āre (novus), I) etwas ... ... iterato, zwei- u. dreimal gepflügt, Cic. de or. 2, 131: ingratos nullā prole novare viros, fortpflanzen, Ov.: luna postquam a sole discedens ...
dē-cēdo , cessī, cessum, ere, wegtreten = abgehen ... ... suas et dec. ex Sicilia, Cic.: dec. ex urbis aestu, Gell.: ex ingratorum hominum conspectu morte decedere, Nep. – dec. Italiā, Sall. – dec. ...
in-curro , currī ( auch cucurrī), cursum, ere, ... ... 10. – m. bl. Acc., jmdm. sich aufdrängen, ingratos quoque memoria cum ipso munere incurrit, Sen. de ben. 1, 12, ...
ex-probro , āvī, ātum, āre (ex u. probrum), ... ... Pers., illi beneficia sua, Vulc. Gall. Avid. Cass. 8, 1: ingrato meritum, Ov. her. 12, 21: nec exprobranda (beneficia) apud memores, ...
1. impēnsus , a, um, PAdi. (v. impendo), ... ... – II) übtr.: A) den Kosten nach teuer, kostspielig, ingrato homine nihil impensius est, Plaut. Bacch. 394. – B) dem Grade ...
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... gerichtl. t. t., c. actionem (eine Klage), Cic.: actionem adversus ingratos, Val. Max. – crimen in alqo, Klage gegen jmd. erheben, ...
prō-stituo , stituī, stitūtum, ere (pro u. statuo), I) vorn hinstellen, alqm in limine ipso interorum, Arnob. 5, ... ... , Ov. – b) übtr.: famam, schänden, Cato: vocem foro ingrato, preisgeben, Ov.