inimīcālis , e (inimicus), feindlich, stimuli, Sidon. epist. 1, 3, 2.
inimīcor , ārī (inimicus), feindselig (feindlich) gesinnt sein, desine inimicari, Vulg. Sirach 28, 6: cor suum vastat inimicando, Augustin. conf. 1, 18. § 29. Rufin. Orig. homil. ...
... . carm. 4, 15, 20: ferrugineum venenum (v. Neid) inimicat pectora, Auson. epist. 25, 59. p. 192, 5 Schenkl: ... ... zum Kampfe erbittern, Stat. Theb. 2, 419: quod facinus vos nosque inimicat, Sidon. epist. 5, 19, 1.
... , Cic.: multo acrius otii et communis salutis inimici, Cic. – inimīca, ae, f., die Feindin, alcis, Cic. – inimicissimi ... ... übtr. = hostilis, v. kriegführenden Feinden, feindlich, terra inimica, Verg.: tela, Verg. – II) ...
tenellus , a, um (Demin. v. tener), sehr ... ... equinorum, Varro: vultus, Stat.: aqua recenti (sc. ramulo, Reis) insito inimica; tenellum enim cito facit putre, Varro. – b) v. Pers.: ...
obductio , ōnis, f. (obduco), I) das Verhüllen, Bedecken, nubila inimicā obductione pendent, Arnob. 1; 9. – insbes., das Verhüllen des Hauptes der Verbrecher bei der Hinrichtung, capitis, Cic. Rab. perd. 16 ...
ūmectātio , ōnis, f. (umecto), die Befeuchtung, Bewässerung ... ... im Munde, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 2, 18: inimica (ag i), Cassiod. var. 10, 26, 2: absol., Isid ...
cōnsectātrīx , trīcis, f. (Femin. zu consectator), die eifrige Anhängerin, Freundin (Ggstz. inimica), voluptatis, Cic. de off. 3, 117.
ipse , a, um, Genet. ipsīus (b. Dicht, ... ... se, Cic.: erat ipse immani acerbāque naturā Oppianicus, incendebat eius amentiam infesta atque inimica filio mater, Cic.: ignoratio rerum, e qua ipsa (schon allein) ...
luēs , is, f. (v. luo), I) eine ... ... Sardianos, v. Erdbeben, Tac.: belli immensa, Kriegswetter, Tac.: totis inimica lues cum turbine castris, v. Feuer, Sil. – / Nom. ...
nūmen , inis, n. (= nuimen v. nuo), der ... ... numine atque auxilio urbis tecta defendunt, Cic.: nives glaciat puro numine Iuppiter, Hor.: inimica Troiae numina magna deûm, das gegen Troja feindselige mächtige Walten der Götter, ...
aequus (aecus), a, um, Adj. m. Compar. ... ... Ggstz. iniquus, inimicus), non aequa Pallas, ungünstige, grollende, Verg.: nobilitate inimicā, non aequo senatu, Cic.: aequo Iove, mit Jupiters Wohlwollen ...
sentio , sēnsī, sēnsum, īre (wohl zu ahd. sinnan ... ... sentire maiorem, Curt. – mit dopp. Acc., eo usque (patriam) sensit inimicam, ut etc., Val. Max. 5, 3. ext. 3. p. ...
mentior , tītus sum, tīrī ( von mens, wie partior ... ... = sein Wort-, sein Versprechen nicht halten, quod promisisti mihi, quod mentita, inimica es, Catull.: m. honestius (mit mehr Ehren), Cic.: m. ...
con-tendo , tendī, tentum, ere, anspannen, I) ... ... m. propter u. Akk., a) v. eig. Kampfe, inimicā mente, Nep.: magis virtute quam dolo, Caes.: proelio, Caes. – cum ...
cor-ripio , ripuī, reptum, ere (con u. rapio), ... ... ), absol., corripuit se repente et abiit, Plaut.: tandem corripuit sese, atque inimica refugit in nemus umbriferum, Verg. – m. Ang. von wo ...
propinquo , āvī, ātum, āre (propinquus), I) intr. ... ... a) der Zeit nach nahen, herannahen, Parcarum dies et vis inimica propinquat, Verg. Aen. 12, 150: et triste propinquat supplicium, Stat. ...
malevolus (malivolus), a, um (male u. volo), ... ... u. malevola, die Übelgesinnte, Mißgünstige, huius amica, mea inimica et malevola, Plaut. Poen. 393. – / Über die Schreibung malivolus ...
trāns-verto (- vorto ), vertī (vortī), versum (vorsum), ere ... ... Firm.: defensionem in accusationem, verwandeln, Apul. – B) abwenden, inimica, Arnob.: fontes meos, Tert. – C) übersetzen, eam ( ...
Buchempfehlung
Die ältesten Texte der indischen Literatur aus dem zweiten bis siebten vorchristlichen Jahrhundert erregten großes Aufsehen als sie 1879 von Paul Deussen ins Deutsche übersetzt erschienen.
158 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro