... eig., m. Dat., homines flumini innatant, Plin.: lactuca acri innatat stomacho, Hor.: m. Acc., undam innatat alnus, Verg.: absol., innatant insulae, schwimmen darauf, ... ... Tiberis innatat campis, Plin. ep.: Nilus innatat terrae, Plin.: innatat unda dulcis freto, Ov.: ...
adūlo , āvī, ātum, āre, an etw. anstreicheln, I) eig., v. Adler, der des Prometheus Leber fraß, pinnatā caudā nostrum adulat sanguinem, streichelnd wischt er mein Blut mit dem Federschweif ab ...
... Schwanzstern, Komet (rein lat. stella crinita od. cincinnata), Verg., Sen. u.a.: sidus c., Tac.: stella c., Iustin.: stellae eae, quas Graeci cometas, nostri cincinnatas vocant, Cic.: crinita sidera cometarum, Amm. – / Spätlat. Akk ...
... .: cognitiones, Cic.: insita quaedam vel potius innata cupiditas, Cic.: alacritas naturaliter innata omnibus, Caes.: iracundia et temeritas, quae maxime illi hominum generi est innata, Caes.: omnibus innatum est et in animo quasi insculptum esse deos, ... ... . pan. 20, 2: neutr. pl. subst., innata atque insita (Ggstz. assumpta et ...
pinnātus , a, um (pinna), befiedert, beflügelt, Cic. u.a.: formicae pinnatae, Suet. – übtr., pinnato gradu, Porc. Licin. bei Gell. 17, 21: abies folio pinnato densa, gleichsam befiedert, indem die Blätter wie ...
ex-stimulo (extimulo), āvī, ātum, āre, aufstacheln, ... ... eig.: exstimulatae aculeo, Plin. 9, 132. – II) übtr.: hunc innata libido exstimulat, Ov.: illum ambiguum novus insuper nuntius contumeliae exstimulat, Tac.: exstimulate ...
con-nāscor , nātus sum, nāscī, zugleich entstehen, laus nobilitatis connascitur, Cassiod. var. 3, 6: vitia connata in corpore, Tert. adv. Val. 9 (Öhler liest innata).
nātūrāliter , Adv. (naturalis), natürlich, naturgemäß, von Natur, ... ... euax verbum nihil significat, sed effutitum n. est, Varro LL.: alacritas n. innata omnibus, Caes.: nec vero umquam animus hominis n. divinat, Cic.: inter ...
1. cincinnātus , a, um (cincinnus), mit gekräuseltem Haare, ... ... Plaut., Cic. u.a. – stellae eae, quas Graeci cometas, nostri cincinnatas vocant, Cic. de nat. deor. 2, 14: u. so auch ...
staphylodendron , ī, n. (σταφυλόδενδρον), der Pimpernußbaum (Staphylea pinnata, L.), Plin. 16, 69.
1. altus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... .: ex alto emergere, Cic.: vada altioribus (den tieferen Stellen des Meeres) innata, Sen. rhet. – 2) übtr.: a) wie tief ...
sedeo , sēdī, sessum, ēre (altind. sad-, sich ... ... , die den Magen nicht beschweren, wie unser »sich gesetzt haben« (Ggstz. innatare), esca, quae tibi sederit, gut bekommen ist, Hor. sat. 2 ...
dē-fero , dē-tulī, dē-lātum, dē-ferre, I) ... ... Cic.: deferri in imum, in einer Flüssigkeit zu Boden sinken (Ggstz. innatare, obenauf schwimmen), Cels.: so auch deferri ad ima (Ggstz. ...
as-sūmo (ad-sūmo), sūmpsī, sūmptum, ere, an ... ... et adventicia, was nur angenommen u. von außen her gekommen ist (Ggstz. innata atque insita), Cic. top. 69. – m. Ang. woher ...
arcesso (accerso), īvī, ītum, ere (Causat. v. ... ... gesucht, mit Gewalt herbeigezogen, gezwungen, dictum, Cic.: iocus, Suet.: affectatio innata, non arcessita, Quint. – II) insbes.: 1) aus der ...
dē-mergo , mersī, mersum, ere, herab - od ... ... wohin? od. wo? se dem., Cic. fr.: equos innatantes (v. einem Fische), Plin.: cornix demersit caput et fluctum cervice recepit ...
af-fecto (ad-fecto), āvi, ātum, āre (afficio), ... ... gesucht, erheuchelt, subtilitas affectata, Quint.: affectata aliis castitas, tibi ingenita atque innata, Plin. pan. – m. dopp. Acc., sunt qui se divites ...
in-gīgno , genuī, genitum, ere, einpflanzen, I) eig. herbas nocentes rupibus ingenuit tellus, Lucan. 6, 439. ... ... nobilitas, Tac.: vitia, Suet.: Ggstz. affectata aliis castitas, tibi ingenita et innata, Plin. pan. 20, 2.
formīca , ae, f. ( von μύρμηξ, äol. βύρμαξ, βόρμαξ), die Ameise, Plaut. trin. 410 ... ... 1, 186. Prop. 3, 13, 8. Ov. met. 7, 625: pinnatae formicae, Suet. Ner. 46, 1.
lībertās , ātis, f. (1. liber), I) die bürgerliche ... ... nostram subrui atque temptari pati, Liv. – prägn., der Freiheitssinn, innata libertas, Cic. Sest. 88: timefacta libertas, Cic. de off. 2, ...
Buchempfehlung
Glückseligkeit, Tugend und Gerechtigkeit sind die Gegenstände seines ethischen Hauptwerkes, das Aristoteles kurz vor seinem Tode abschließt.
228 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro