insculpo

[302] īn-sculpo, sculpsī, sculptum, ere, I) eingraben, einschnitzen, A) eig.: sua et patrum nomina, Iustin.: m. Dat., litteras tabellae, Quint.: summam patrimonii saxo, in Stein hauen (meißeln), Hor.: elogium tumulo, Suet.: incisa et insculpta sunt publicis aeternisque monumentis praetoria ornamenta Pallantis, sic quasi foedera antiqua, sic quasi antiquae leges, Plin. ep.: im Passiv auch m. Abl. loc., foedus insculptum columnā aeneā, Liv. 2, 33, 9. – B) übtr., einprägen, natura in mentibus insculpsit, Cic.: omnibus innatum est et in animo quasi insculptum esse deos, Cic. – II) mit einer Inschrift versehen, dentes eburneos gentis suae litteris, Val. Max. 1, 1. ext. 2.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 302.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: