interpretator

[383] interpretātor, ōris, m. (interpretor, s. Charis. 50, 3), der Ausleger, Erklärer, Tert. de monog. 6 u. adv. Prax. 19 u. 30. Augustin. serm. 197, 6. Salv. epist. 7, 1.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 383.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: