intrepidus

[404] in-trepidus, a, um, I) unerschrocken, unverzagt, a) v. Pers.: dux, Liv.: officia sua vir bonus exsequitur inconfusus, intrepidus, Sen.: solus Ptolemaeus adventum Gallorum intrepidus audivit, Iustin.: sensim et intrepidi se receperunt, Curt.: dicto intrepidi paruerant, Val. Max. – m. adversus u. Akk., adversus utramque fortunam intrepidus inconfususque, Sen. nat. qu. 3. praef. § 13. – m. Genet., intrepidus ferri, nicht vom E. erschreckt, Claud. III cons. Hon. 31. – m. Dat., intrepidus minantibus (bei Drohungen), Tac. hist. 1, 35. – m. pro u. Abl., intrepidus pro se, Ov. met. 9, 107. – m. Abl. loc. (in), intrepidus vultu, Lucan. 5, 317: intrepidus [404] animo, Sen. Troad. 1103. – b) v. lebl. Subjj., intrepidi vultus, Ov.: verba, Sen. poët.: intrepida incedendi modulatio, Gell. – II) ohne Besorgnis (Sorgen) verbracht, ita intrepida ibi hiems, Tac. Agr. 22.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 404-405.
Lizenz:
Faksimiles:
404 | 405
Kategorien: