inviolabilis

[430] in-violābilis, e, unverletzlich, a) absol., v. Lebl., pignus, Verg.: inviolabilia haec ne credas forte vigere, Lucr.: ut Dianae Leucophrynae perfugium inviolabile foret, Tac.: quia ignis inviolabile sit elementum, Lact.: lex inv., Cod. Theod.: hae (ideae) inviolabiles sunt, Sen. – v. Pers., stolidum vulgus inviolabilem credebat, hielt ihn für fest gegen Hieb und Stich, Tac. hist. 2, 61. – b) m. Dat. für wen (= von wem)? materia inviolabilis flammis, Sen.: velut inviolabile telis servabant sacrumque caput, Sil.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 430.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: