1. invocātus , a, um (in u. voco), I) ungerufen, ... ... . u. Cael. in Cic. ep. – im Doppelsinn mit invocatus = angerufen, Plaut. capt. 70. – II) insbes., ...
2. invocātus , a, um, Partic. v. invoco, w. s.
3. invocātas , Abl. ū, n. (in u. voco), das Nichteinladen, si ultro, si iniussu atque invocatu meo (ohne meinen Befehl u. ohne meine Aufforderung) venerint, Fronto epist ...