ironicus

[447] īrōnicus, a, um (εἰρωνιλός), ironisch, Fulg. myth. 1. praef. p. 25 M.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 447.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: