opusculum , ī, n. (Demin. v. opus, eris), ein literarisches Werkchen, Cassi Parmensis, Hor.: Sulpitiae, Auson.: istud, Solin.: hoc, Veget. mil.: parvum, Cic.: opuscula minuta, Cic.: ...
textōrius , a, um (textor), das Weben ... ... opere textorio, Flechtarbeit, Colum. 9, 6 in.: subst., textorium totum istud, quod cum maxime agitur, Spinnengewebe, Sen. ep. 113, 26.
quaestuōsē , Adv., doch nachweisbar nur im Compar. u. ... ... , compertum non aliter quaestuosius censum haberi aut tutius, Plin. 19, 56: istud non beneficium, sed fenus est circumspicere, non ubi optime ponas, sed ubi ...
praediolum , ī, n. (Demin. v. praedium), das kleine Landgut, praediolum parvum et id litigiosum, Cic.: praediola nostra et belle aedificata et amoena, Cic.: praediolum istud, quod commendatur his dotibus, Plin. ep.
efflāgitātio , ōnis, f. (efflagito), das dringende-, inständige ... ... Cic.: efflagitatio ad coëundam societatem vel periculi vel laboris, Cic.: non preces sunt istud, sed efflagitatio intempestiva quidem et improvisa, Tac.
nī , Adv. u. Coni., I) altert. = ... ... ist, wenn sie in der oratio obliqua aufgeführt werden): u. so per istud philosophiae sive nive, Sen. ep. 48, 10.
rogo , āvī, ātum, āre (verwandt mit rego ›nach ... ... rogare volo, Plaut.: hanc (colubram) cum rogaret causam facinoris, Phaedr.: quid me istud rogas? inquit: Stoicos roga, Cic. – im Passiv, multa rogatus, ...
... istum ipsum, Attice, Cic.: huic Eumenes: utinam quidem istud evenisset! Nep.: istud (eben das [von dir Verlangte]) quidem, inquit, faciam ... ... Femin. istae, Plaut. truc. 790: Akk. istum st. istud, Amiat. Ierem. 7, 2 ( ...
1. quīn , Coni. (aus quine, d.i. ... ... Liv.: quin, quom opus est beneficium rursum ei experimur reddere? Ter.: quin age istud, na, dann tue dies sofort, Plaut.: quin ego maneo, na ...
pluo , pluī u. (archaist.) plūvī, pluitūrus, ere ( ... ... pluiturus, Augustin. locut. 2. exod. 16. – im Passiv, totum istud spatium, quā pluitur et ninguitur, Apul. flor. 2. p. 2, ...
crās , Adv., morgen (viell. zu altind. ... ... Ov.: scies igitur fortasse cr., summum perendie, Cic. – subst., cras istud, Mart. 5, 58, 2: cr. hesternum, der gestrige Tag, ...
1. genus , eris, n. (geno = gigno, vgl. ... ... β) abstr. Ggstde.: αα) übh.: id genus imperii, Cic.: istud ipsum orationis genus, Cic.: omne genus eloquentiae, Quint.: machinae omnium generum, ...
suādeo , suāsi, suāsum, ēre ( zu suavis, also jmdm ... ... ann. 243 sq. – e) m. folg. bl. Conjunctiv: proinde istud facias ipse, quod faciamus nobis suades, Plaut.: se suadere, Pharnabazo id negotium ...
rēgius , a, um (rēx), von einem Könige ausgehend, das ... ... – b) herrisch, herrschsüchtig, animal, Chalcid. Tim. 166 – superbum istud et regium, nisi etc., eigenmächtig u. tyrannisch wäre es, wenn man ...
1. rōbīgo (rūbīgo), inis, f. (ruber), roter ... ... Sen.: robiginem suam alci affricare, Sen.: quod limat aegram pectoris robiginem, Prud.: istud horridae vetustatis robigine obsitum imperium, Val. Max. – c) der fressende ...
procul , Adv. ( aus proculus, einer Ableitung von pro ... ... Sall.: quorum causas procul habeo, wozu der Anlaß mir fern liegt, Tac.: istud quidem procul abest, das ist zwar keineswegs der Fall (daran ist zwar ...
causor , ātus sum, āri (causa) = προφασίζομαι(Dosith. 59, ... ... sich beschweren, m. folg. indir. Fragesatz, causaris igitur quid sit istud etc., Salv. de gub. dei 3, 2 in. – / aktive ...
pūnctum , ī, n. (pungo), das Gestochene, der ... ... = ein sehr kleiner Raum, quasi p. terrae, Cic.: punctum est istud, in quo regna disponitis, Sen. – u. = ein winzig Stückchen, ...
dē-cipio , cēpī, ceptum, ere (de u. capio), ... ... m. Abl. wodurch? me cum ingenita caritas liberûm, tum specimen istud virtutis deceptum vanā imagine decoris in te movet, Liv. – II) insbes ...
im-pedio , īvī u. iī, ītum, īre (in ... ... te impediat, quo minus etc., Sen. ep. 50, 7: ne virus quidem istud me inpediet, quo minus etc., Sen. de vit. beat. 18, 2 ...
Buchempfehlung
Der lyrische Zyklus um den Sohn des Schlafes und seine Verwandlungskünste, die dem Menschen die Träume geben, ist eine Allegorie auf das Schaffen des Dichters.
178 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro