Andecāvī , ōrum, m. (= Andēs , ium u. ... ... 2), eine gallische Völkerschaft an der untern Loire, mit der gleichnamigen (od. Iuliomagus, j. Angers genannten) Hauptst., Plin. 4, 107. Tac. ...
nōmen , inis, n. (altindisch nāman-, griech. ονομα ... ... Genet. od. Dat., ›mihi nomen est Iulius‹ et ›mihi nomen est Iulio‹, Gell.: Alazon Graece huic nomen est comoediae, Plaut.: Troia et huic loco ...
fīnio , īvī, ītum, īre (finis), I) tr. ... ... Iustin. 27, 4, 12). – u. = erlöschen, finitā Iuliorum Claudiorumque domo, Tac. hist. 1, 16. – β) im Sprechen ...
certē , Adv. (certus), I) vollständig bekräftigend = ... ... , quanti certe facis, Cic.: auch in der Frage, certe... Romulus Proculo Iulio dixerit, se deum esse? Cic.: certe patrem tuum non occidisti, Suet. ...
cōn-fundo , fūdī, fūsum, ere, zusammengießen, zusammenschütten, ... ... militiae, disciplinae, Tac.: ordinem naturae, testamenti, Val. Max.: annum a D. Iulio ordinatum, sed postea neglegentiā conturbatum et confusum (in Unordnung und Verwirrung geratene) ...
con-turbo , āvī, ātum, āre, verwirren, in ... ... den ganzen Handel verrücken, Sall.: publicos mores, Sen.: annum a. D. Iulio ordinatum, sed postea neglegentiā conturbatum et confusum (in Unordnung u. Verwirrung geraten ...
inter-quiēsco , quiēvī, quiētum, ere, dazwischen od. ... ... dum emendato similis est, Sen. – II) übtr., v. Zuständen: Iulio mense, quo maxime lites interquiescunt, wo gerade Gerichtsferien sind, Plin. ep ...