iūnctor , ōris, m. (iungo), der Anspänner, der Postknecht, Alfen. dig. 50, 16, 203 extr. Vgl. Sittl in Wölfflins Archiv 1, 318.
adiūnctor , ōris, m. (adiungo), der etwas hinzufügt, ille ulterioris Galliae, der das j.G. zu Cäsars Provinz schlug, Cic. ad Att. 8, 3, 3.
iūnctōrium , iī, n. (iungo), das Joch, Gloss. III, 262, 51.
subiūnctōrium , iī, n. (subiungo), I) ein von Tieren gezogenes Fuhrwerk, Cod. Theod. 8, 5, 10. – II) = ὑποζύγιον, das Zugtier, Ambros. de interp. Iob et David 2, 5. § 20. ...
mūneror , ātus sum, ārī (Nbf. v. munero, ... ... , quod ab illo abstulit, Turpil. com. 203: natura aliud alii commodi aliquo adiuncto incommodo muneratur, Cic. de inv. 2, 3. – II) beschenken ...
ab-iungo , iūnxī, iūnctum, ere, I) abspannen, ... ... .: equos, Prop. – II) übtr., trennen, entfernen, timebat abiuncto Labieno, Caes. – se ab hoc dicendi genere, sich entfernt halten, ...
coniūnctrīx , īcis, f. (Femin. zu *coniunctor), die Verbinderin (Ggstz. separatrix), rerum, Augustin. de trin. 11, 10.
veho , vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, ... ... geführt od. gefahren werden, a) fahren, reiten usw., vehiculo iuncto vehi, altes Gesetz bei Liv.: curru vehi, Cic.: curru vehi ad ...
bonus (arch. duonus, s. S. 852), a ... ... 1 (dagegen Cic. Tusc. 5, 28: qui sint in bonis, nullo adiuncto malo, d.i. die im Besitze u. Genusse von [phys.- u ...
ambulo , āvi, ātum, āre (Demin. v. ambio), ... ... der durchwandert wird, cum (Xerxes) tantis classibus tantisque equestribus pedestribusque copiis, Hellesponto iuncto, Athone perfosso, maria ambulavisset, terram navigasset, über Meere marschiert, über Land ...
currus , ūs, m. (curro), das Rennzeug (Fahrzeug), ... ... currum inscendere, Plaut.: invehi curru Capitolium, Cic., od. curru equis albis iuncto urbem, Liv. (beide v. Triumphator): insistere currui (v. Wettrenner ...
com-pōno , posuī, positum, ere, zusammenlegen, -setzen, ... ... sic ego componi versus in ossa velim, Tibull.: compositus prope cineres cognatos, Catull.: iunctos nos arena componet, begraben, Petr. – γ) auf ein Lager ...
1. aliēnus , a, um (alius), Adi. m. ... ... propinquos, in alienos in suos irruebat, Cic.: neu malis alienos adiungere, quam sanguine coniunctos retinere, Sall.: etiam alienissimis in capitis periculis amicissimorum officia et studia praestamus, ...
ad-iungo , iūnxi, iūnctum, ere, anknüpfen, anbinden, ... ... .: summae gravitati tantum comitatis, Plin. ep.: u. im Abl. absol., adiuncto vero, ut iidem etiam prudentes haberentur, vereinigte sich aber damit, daß usw ...
con-iungo , iūnxī, iūnctum, ere, zusammenknüpfen, zusammenbinden, verbinden ... ... m. Ang. wozu? durch ad m. Akk., Lepido coniuncto (verst. mihi) ad rem publicam defendendam, Planc. in Cic. ...
1. cōn-spicio , spēxī, spectum, ere (con u. ... ... dum tale facinus faceret, properabat, Sall.: maxime conspectus est ipse curru equis albis iuncto urbem invectus, Liv. – v. Tieren u. Lebl., arma et ...
vehiculum , ī, n. (veho), das Transportmittel, ... ... 7, 21, 1: vehiculum conscendere, Fronto: vehiculis iter facere, Plin. ep.: iuncto vehiculo in urbe vehi, altes Gesetz bei Liv.: vehiculo ad poenam ferri ...
1. coniūnctus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... Segestani cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione se coniunctos esse arbitrantur, Cic.: qui est cum illo maximis vinculis et propinquitatis et affinitatis ...
patrimōnium , iī, n. (pater), das vom Vater geerbte Gut ... ... cum alqo, Cic.: consequi amplissimum patrimonium, Val. Max.: ut frater meus existimet adiuncto isto fundo patrimonium fore suum per te constitutum (geregelt), Cic.: devorare ...
Buchempfehlung
Der junge Wiener Maler Albrecht schreibt im Sommer 1834 neunzehn Briefe an seinen Freund Titus, die er mit den Namen von Feldblumen überschreibt und darin überschwänglich von seiner Liebe zu Angela schwärmt. Bis er diese in den Armen eines anderen findet.
90 Seiten, 5.80 Euro