vērē , Adv. (verus), I) der Wahrheit gemäß, in ... ... dicere, Cic.: ne libentius haec in ullum evomere videar quam verius, Cic.: Ligures latrones verius quam iusti hostes, eigentlich mehr R. als ordentliche F., Liv.: ...
in-quīro , quīsīvī, quīsītum, ere (in u. quaero), ... ... , etw. aufsuchen, corpus alcis, Liv.: sedes, Iustin.: latrones, nach den R. fahnden, Augustin. c. Gaudent. 1. § ...
per-sentio , sēnsī, sēnsum, īre, I) tief fühlen, ... ... 448. – II) deutlich merken, -wahrnehmen, si quo modo ceteri latrones persenserint, Apul. met. 7, 11: m. folg. Acc. ...
puto , āvī, ātum, āre (putus), I) putzen, ... ... se neminem, se solum beatum, se solum potentem, Cic.: qui consuetudine proeliorum iam latrones ac semibarbari putantur, Eutr. – dah. c) als Ergebnis einer ...
ūtor , ūsus sum, ūtī, von etwas Gebrauch machen, ... ... locis altis positas turris (= turres) Hispania habet, quibus et speculis et propugnaculis adversus latrones utuntur, Liv. 22, 19, 6. – b) m. Acc.: ...
1. nōtus , a, um, PAdi. (v. nosco), ... ... von dem, der mir bekannt ist), res nota, Cic.: noti atque insignes latrones, Cic.: miles (kollektiv) notus inter se, Liv.: urbibus notus et ...
... .: latronibus circumventum defendo, Sen.: inter vias latrones sum passus, bin ich von R. überfallen worden, Corp. inscr ... ... die Gesetze auflehnen, Freibeuter, Brigant (Ggstz. iustus hostis), latrones magis od. verius quam iusti hostes, Liv. 35, 7, ...
patior , passus sum, patī (verwandt mit πάσχω aor. ε ... ... dicitur, pateretur, Gell.: synanchen pati, Gell.: quartanam passus, Gell.: inter viam latrones sum passus, bin ich von R. überfallen worden, Corp. inscr. ...
im-pōno , posuī, positum, ere (in u. pono), ... ... . – so auch imp. cognata vocabula rebus, Hor.: Scipionem, Afranium nusquam latrones et parricidas, quae nunc vocabula imponuntur, saepe ut (wie) insignes viros ...
somnio , āvi, ātum, āre (somnium), träumen, I ... ... m. Acc. = von usw., Troianum, Cic.: easdem ineptias, Colum.: latrones, Augustin. – m. folg. Acc. u. Infin., eam ...
col-loco , āvī, ātum, āre (con u. loco), ... ... insidiis, Caes. b. G. 3, 20, 4: in cella Concordiae armatos, latrones, sicarios, Cic. Phil. 5, 18. – m. a. Praepp ...
tabella , ae, f. (Demin. v. tabula), I) ... ... . Vis rogare? habeo, et stilum, Plaut.: in tabellis quos consignavi hic heri latrones, Plaut. – Meton. (im Plur., wenn mehrere Blätter): a) ...
fervēns , entis, Abl. gew. entī, PAdi. (v ... ... wütend, fortis animus ferventior est, Cic.: Marinus naturae ferventis, Amm.: ferventes latrones, wütende, Planc. in Cic. ep.: irā et dolore ferventior, ...
vestīgo , āvī, āre (vestigium), jmds. od. einer Sache ... ... : virum, Verg.: vestigare et quaerere te, Enn. fr.: equum, Curt.: latrones, Tert.: alqm per agmina, Verg.: apes in pumice, Verg.: alqd oculis ...
calculus , ī, m. (Demin. v. 2. calx), ... ... im allg. calculi, bald speziell milites od. bellatores od. latrones od. gew. latrunculi (dah. latrunculis ludere), im duod. ...
con-clāmo , āvī, ātum, āre, I) aufschreien, ausrufen ... ... Italiam primus conclamat Achates, Italien! ruft zuerst Ach. aus, Verg.: c. latrones, Räuber! Räuber! rufen, Apul.: c. incendium, Feuer! Feuer! ...
obsessor , ōris, m. (obsideo) »der irgendwo sitzen bleibt«, ... ... Liv. 9, 15, 3: viarum obsessores, Wegelagerer (als Erklärung v. latrones), Paul. ex Fest. 118, 16: absol., plus pavoris obsessis quam ...
cōn-scrībo , scrīpsī, scrīptum, ere, I) = συγγράφω, ... ... , 5. – m. Dat. ( wem? für wen?), alci latrones cogere et c., Plaut. mil. 76. – b) als publiz. ...
1. industria , ae, f. (industrius), die beharrliche ... ... ind., Cic.: ind. in agendo, Cic.: militaris industria circa quaerendos et continendos latrones, Fronto: itineris (im Reisen), Suet.: industriam in alqa re ponere, ...
Buchempfehlung
Aristophanes hielt die Wolken für sein gelungenstes Werk und war entsprechend enttäuscht als sie bei den Dionysien des Jahres 423 v. Chr. nur den dritten Platz belegten. Ein Spottstück auf das damals neumodische, vermeintliche Wissen derer, die »die schlechtere Sache zur besseren« machen.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro