laudandus

[586] laudandus, a, um, PAdi. (laudo), lobens-, preisenswert, löblich, anerkennenswert, ruhmwürdig, laudandus et ille, qui tertium consulatum meruit, Plin. pan. 61, 5: cuius ratio etsi non valuit, tamen magno opere est laudanda, Nep. Milt. 3, 6: et istos, ut non laudandos, sic tamen esse iocos, Ov. trist. 1, 9, 62. – m. Genet. (in betreff, wegen), laudandus vitae opacae, Sil. 1, 395: laborum, Sil. 5, 561. – neutr. pl. subst., laudanda, Handlungen, die Lob verdienen, Plin. ep. 1, 8, 15 u. 2, 21, 3.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 586.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: