dē-fēnero (defaenero), āvī, ātum, āre, durch Wucher ... ... defaenerare hominem egentem hau decet, Plaut. Vidul. fr. V, 34: dimissiones libertorum ad defenerandas diripiendasque provincias, Cic. parad. 6, 46: usuris defeneravit omne ...
dīmissio , ōnis, f. (dimitto), I) aktiv: A) das Ausschicken, die Aussendung, dimissiones libertorum ad fenerandas diripiendasque provincias, Cic. parad. 6, 46. – B) ...
convīctor , ōris, m. (convivo), der tägliche Gesellschafter, ... ... in Cic. ep.: convictorem esse alci, Hor.: convictores enim tunc, non libertos duco, Plin. ep.: sume tibi aliquid iuris apud me, tamquam convictor mihi ...
dē-do , didī, ditum, ere, hingeben = zu jmds. ... ... . Claudii libidini dederetur, Cic.: ded. alqm omnibus periculis, Cic. fr.: collegam liberto, Tac. – bes. oft dedere se, sich hingeben, sich ...
cupio , īvī od. iī, ītum, ere (vgl. ... ... , Plin. ep.: inveniebantur tamen honesto loco nati, qui peterent cuperentque, quod dari liberto, promitti servis volebant, Plin. ep. – η) m. Acc. ...
potis , pote ( altindisch páti-ḥ, Herr, Besitzer, griech ... ... , hauptsächlichste, potissismus nostrae ut sit domi, der bevorzugteste, Plaut.: potissimi libertorum, Tac.: potissimus tentare, er machte den ersten Versuch, Sall. – ...
intrā (st. inteā sc. parte, v. *interus ... ... unter euch bleiben, Plin. ep. – intra (beschränkt auf) paucos libertos domus, Tac.: se intra silentium tenere, Schweigen beobachten, Plin. ep.: ...
1. fīdus , a, um (fīdo), dem man trauen kann ... ... rex Hiero, fidissimus imperii Romani cultor, Liv.: exercitus fidissimus et constantissimus, Cic.: libertorum fidissimi, Suet.: duos quam fidissimos ad eum mitteret, Sall. – β) ...
fraus , fraudis, f. (altlat. frūs zu frustra, ... ... legis, ICt. – Plur., omnes eius fraudes atque fallaciae, Cic.: fraudes libertorum, Tac. – 2) insbes., der Selbstbetrug, die ...
2. sēmis , missis, m. u. (selten) sēmis ... ... bei Erbschaften, 6 / 12 od. die Hälfte des Ganzen, e libertorum defunctorum bonis pro semisse dextans cogeretur, statt 6 / 12 genommen würden ...
medius , a, um (altind. mádhya-h, griech. ... ... Tac.: gratia non media, nicht gewöhnliche, ungemeine, Liv.: uxorum fides summa, libertorum media, servorum aliqua, filiorum nulla, Vell.: nihil medium, sed immensa omnia ...
ferveo , ferbuī, ēre u. (altlat. u. poet.) ... ... fervet collibus in summis, Calp.: terrā marique fervebat obsidio, Flor.: inter vos quotiens libertorumque cohortem pugna Saguntinā fervet commissa lagonā, es im Kampfe heiß hergeht, geliefert ...
in-quino , āvī, ātum, āre (in u. Stamm ... ... v. Fröschen), Phaedr.: eos agros ereptos rei publicae turpissimis possessoribus, Cic.: senatum libertorum filiis lectis, Liv.: amplissimi honoris maiestatem tam taetro facinore, Val. Max.: ...
ir-rumpo (in-rumpo), rūpī, ruptum, ere, hereinbrechen, ... ... , Caes.: in forum ex altera parte, Liv.: intra moenia, Sen. poët.: libertos orabat, ut ad se irrumperent, Sall.: quidam navicularius irrumpit se in curiam, ...
as-sīgno (ad-sīgno), āvī, ātum, āre, I) ... ... Zenturionenstelle, Liv. (u. so per tuum servulum ordines assignatos, Cic.): libertos liberis, als wessen Kindes Freigelassener einer erscheinen soll, ICt.: iuvenibus ...
prīvātim , Adv. (privatus), ohne Beziehung zum Staate, als ... ... convenit, privatim prurigines, Plin.: privatim, in jedem einzelnen Falle, expendere causam libertorum, Tac.: tunc privatim intellectum est, quantum eius severitas posset, Lampr. – ...
corruptē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... , 71. – d) moralisch verderbt, verdorben = schlaff, intimi libertorum servorumque corruptius quam in privata domo habiti, Tac. hist. 1, 22; ...
multiiugus , a, um u. multiiugis , e (multus ... ... tuae, quas quidem multiiuges (einen ganzen Pack) accepi uno tempore a Vestorii liberto, Cic. ad Att. 14, 9, 1. – Form -us, ...
in-territus , a, um (in u. terreo), ... ... interritus, Plin. ep.: sedebat inturbatus, interritus, Plin. pan.: extentam cervicem interritus liberto praebuit, Vell.: classis interrita fertur, Verg.: mit Genet., mens interrita ...
Buchempfehlung
Von einem Felsgipfel im Teutoburger Wald im Jahre 9 n.Chr. beobachten Barden die entscheidende Schlacht, in der Arminius der Cheruskerfürst das römische Heer vernichtet. Klopstock schrieb dieses - für ihn bezeichnende - vaterländische Weihespiel in den Jahren 1766 und 1767 in Kopenhagen, wo ihm der dänische König eine Pension gewährt hatte.
76 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro