locuplētātio , ōnis, f. (locupleto), die Bereicherung, der reiche Besitz, Vulg. Iudith 2, 16.
locuplētātor , ōris, m. (locupleto), der Bereicherer, Eutr. 10, 15. Corp. inscr. Lat. 6, 958.
... crebris excursionibus, Nep.: übtr., sapientem locupletat ipsa natura, Cic. – II) mit Abl. = mit ... ... , homines fortunis, Cic.: milites praedā, Nep.: maximā auri argentique praedā locupletatus, Cic.: templum picturis, Cic.: übtr., ipsam eloquentiam graviorum artium ...