3. ne , als enklitisches Fragewort, wird dem Worte angehängt, ... ... sollten, Liv. – b) dem ersten Gliede beigegeben, intererit multum, divusne loquatur an heros, Hor.: nescio, gratulerne tibi an timeam, Cic. – auch ...
cūstōs , ōdis, c. (wahrscheinl. zu ἀκούω), der ... ... suis, Suet.: inditi custodes, Tac.: Dumnorigi custodes ponit, ut quae agat, quibuscum loquatur scire possit, Caes.: Commium Atrebatem cum equitatu custodis loco relinquit, Caes.: numnam ...
con-dūco , dūxī, ductum, ere, I) tr.: A) ... ... . Rosc. Am. 93: frusto panis conduci potest, vel uti taceat vel uti loquatur, Cato orat. 40. fr. 2 ( bei Gell. 1, 15, ...
im-petro , āvī, ātum, āre (in u. patro), ... ... potes impetrare, Plaut.: impetrabit te advocato atque arbitro, Plaut.: haec si tecum patria loquatur, nonne impetrare debeat? Cic.: cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores temptant ...
in-concilio , āvī, āre, I) (nach concilio no. ... ... ; u. so de quibus loci mei aut ordinis hominem constat inconciliari, si loquatur, Sidon. epist. 3, 9, 1: Lem. Et me haud par ...