luctamen

[713] luctāmen, inis, n. (luctor), I) das Ringen, der Ringkampf, Capit. Anton. phil. 4, 9 u. Maximin. 6, 5. Lampr. Alex. Sev. 30, 4. – übtr.: a) das Ringen, Veneris luctamen anhelum, Anthol. Lat. 742, 76 (1143, 76): difficile, Claud. Mam. grat. act. 4, 3. – b) die Bemühung, Anstrengung, Verg. Aen. 8, 89. Val. Flacc. 2, 234. Claud. b. Get. 138. – c) v. der Vermischung mit einer anderen Gattung, sine luctamine alterius generis, Pallad. 3, 9, 13.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 713.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: