mactātio , ōnis, f. (macto), das Schlachten, ... ... , Isid. orig. 6, 19, 31: Iovem vix propitiavit octava mactatio (Opfer), Symm. epist. 1, 59: mit Genet., innoxiorum animantium mactatione laetari, Arnob. 7, 4: caedes et mactationes hostiarum, Arnob. 7, 36.
mactātor , ōris, m. (macto), der Schlächter = Mörder, senum, Sen. Troad. 1002 (1012).
mactātus , Abl. ū, m. (macto), das Opfern, Töten, Lucr. 1, 99.
mactābilis , e (macto), tödlich, Lucr. 6, 805.
rīte , Adv.; eig. Abl. statt ritu, dah ... ... rechtem-, nach gehörigem Religionsgebrauche, nach den gehörigen Zeremonien, deos colere, Cic.: mactare bidentes, Verg.: rebus divinis r. perpetratis, Liv.: perfectum rite votum, Solin ...
... Lact.: alqm summo supplicio, aeternis suppliciis, Cic.: castra mactabo in mare, ins Meer stürzen, Verg.: ius civitatis illo supplicio, Cic.: alqm morte, Cic . – / mactassint archaist. = mactaverint, Afran. com. 264. Pompon. com. 137. Enn. ...
... Verg. Aen. 12, 437: hanc mactatam victimam legatorum manibus dabo, will ich fällen als Sühnopfer für usw., ... ... 19, 3. – γγ) m. Gerundiv, ego mecum hostium legiones mactandas Telluri et diis manibus dabo, will zum Sühnopfer für die T. ...
facio , fēcī, factum, ere (verwandt mit dem Stamme θε ... ... so ademptum tibi iam faxo (= adimam) omnem metum, Ter.: faxo tali eum mactatum (mactabo) atque hic est infortunio, Ter. 11) etwas zum Eigentum ...
mactus , a, um, Adi. (nicht ... ... – macte fortissimam civitatem, Flor. 2, 18, 16. – B) = mactatus, geopfert, poet. = (wie ein Opfertier) getroffen, geschlagen, boves lucae ferro male mactae diffugiunt, Lucr. 5, 1337 (1339).
... bes. von jeder Art Veränderung, hic paulum circumacta fortuna est, wandte sich, Flor.: u. mit Beziehung auf ... ... herumziehen, circumagente se terrarum fronte in occasum ac mare Adriaticum, Plin.: circumacta curvataque litora, Plin. ep.: conchae in orbem circumactae, kreisförmig gewundene, Plin. – III) von ...
tālis , e (vom Pronominalstamm *to, mit ālis ... ... te esse video, Cic.: honos talis paucis est delatus ac mihi, Cic.: tali mactatum, atque hic est, infortunio, Ter.: mit folg. qui, zB. ...
bustum , ī, n. (von *buro, altlat. = ... ... busto: Haec habeo, quae edi etc., Cic.: bustum in foro facere, Cic.: mactari in busto alcis, Cic.: busto alcis insultare, Hor.: Plur., bustis ...
bidēns , entis (bis u. dens), zweizähnig, ... ... bes. ein Schaf, bidenti facere (opfern), Laber. fr.: mactare lectas bidentes, Verg.: tentare multā caede bidentium deos, Hor.: Corruncanius ruminales hostias ...
hostia , ae, f. (hostio = ferio, ich schlage; ... ... (Ggstz. hostiae lactentes), Cic. – hostias immolare, Cic., od. mactare, Verg., od. caedere, Suet.: hostiis immolare, Cic., od. ...
2. concido , cidī, ere (con u. cado), ... ... , Ov. her. 4, 93 sq. – v. Opfertieren, vitulus propter mactatus concidit aras, Lucr.: ante aras ingens ubi victima taurus concidit, Ov. – ...
īnfortūnium , iī, n. (*infortunus von in u. fortuna), das Unglück, Ungemach, a) übh., Cod. ... ... übel bekommen, Ter.: habiturum infortunium, Liv.: invenies infortunium, Plaut.: infortunio alqm mactare od. multare, Plaut.
suovetaurīlia (suovitaurīlia), ium, n. (sus, ovis u. ... ... . Fronto de fer. Als. 2. p. 226, 22 N. (suov. mactare). Corp. inscr. Lat. 6, 2099, I, 23; 6, 2104 ...