permānanter , Adv. (permano), hindurchfließend, hindurchdringend, Lucr. 6, 916.
... 53, 1): non semper imbres nubibus hispidos manant in agros, Hor.: alvei manantes per latera et fluctu superurgente, triefend ... ... manare gaudio lacrimae, Liv.: diu flevit manantibusque adhuc lacrimis... inquit, Curt.: manantibus gaudio lacrimis, Curt.: lacrimae, quae erumpunt dolore aut laetitiā manant, Quint.: licet illi plurima manet lacrima, Hor. – ...
gutta , ae, f., der Tropfen, I) ... ... quasi cruentae, Cic.: guttae minimae, minutissimae, Augustin.: g. sanguinea, Plin.: guttae manantis sanguinis, Curt.: g. Phaëthontis od. sucina, Bernstein, Mart.: ...
dē-māno , āvī, ātum, āre, herabfließen, Catull. ... ... in Cat. 10, 29 u. 36: im Bilde, uno quasi fonte demanant, Augustin.: quia ex eodem fonte animae utrumque demanat, Ambros. de Cain et ...
alo , aluī, altum od. alitum, ere ( got. ... ... .: pax aluit vites et sucos condidit uvae, Tibull.: multi fontes dulcibus aquis passim manantibus alunt silvas, Curt.: alibi multa arbor et vitis largos mitesque fructus alit, ...
fluo , flūxī, flūxum, ere ( aus *flugwo, überwallen, ... ... 2) ausströmen, hervorströmen: a) v. Körpern, multa a luna manant et fluunt, viele Körper entwickeln sich aus dem M. u. strömen von ...
rego , rēxī, rēctum, ere, gerade richten, lenken, ... ... regenti sit quam clementia, Sen. de clem. 1, 19. 1: in vulgus manant exempla regentum (= regentium), Claud. laud. Stil. 1, 168. – B ...
ē-māno , āvī, ātum, āre, herausfließen, herausrinnen, ... ... , alii quoque alio ex fonte praeceptores dicendi emanaverunt, Cic.: mala nostra istinc emanant, Cic. – 2) = sich verbreiten, a) v. ...
fluor , ōris, m. (fluo), I) das Fließen ... ... esse fluorem pulsi, Arnob. 6, 10: velut quaedam exuviae iugi fluore a corporibus manantes, v. den Atomen, Apul. apol. 15. – II) konkr ...
tābum , ī, n. = tabes, I) die ... ... 548: saxa spargens tabo, Enn. tr. fr.: terram tabo maculant, Verg.: manant penetralia tabo, Ov.: tabum fluente vulneris dextrā excipit, Sen. Herc. Oet. ...
1. claudo , clausī, clausum, ere, in der Volksspr. ... ... , in ipso exitu ita conferti obstitere Galli, ut clauderent viam, Liv.: si manantia corpuscula iter claudunt, Cels.: clauderet ut Tatio fervidus umor iter, Ov. – ...
ef-fluo (ec-fluo), flūxī, ere (ex u. ... ... Öffentlichkeit kommen, effluunt multa ex vestra disciplina, quae etiam ad nostras aures saepe permanant, Cic. de dom. 121: unum ex his, quae praecipiunt in vulgus ...
ē-rumpo , rūpī, ruptum, ere, herausbrechen, I) ... ... vertice erumpunt, Cic.: erumpit sanguis iugulo, Lucan.: lacrimae aut erumpunt dolore aut laetitiā manant, Quint.: fletus erumpit, Quint.: erumpit etiam (risus) invitis saepe, Quint. ...
marmor , oris, n. (μάρμαρο ... ... ibid. 7, 790: u. Plur. v. einem Bilde, lacrimas marmora manant, ibid.6, 312. – 2) poet., die glänzende Meeresfläche, ...
lacrima (altlat. lacruma, auch lachruma [Gell. 2, ... ... Liv.: plebi manare gaudio lacrimae, Liv.: lacrimae, quae aut erumpunt dolore aut laetitiā manant, Quint.: militum conspectu eius elicitae gaudio lacrimae, Vell.: lacrimas dare, weinen ...
gaudium , iī, n. (gaudeo), die innere Freude ... ... vor Freude) lacrumare, Ter. u. Liv.: gaudio triumphare, Cic.: alci manant gaudio lacrimae, Liv.: gaudio exsilire, Q. Cic., od. exsultare, ...
per-māno , āvi, ātum, āre, I) hindurch-, durchfließen ... ... permanat amor in pectus, dringt ins Herz, Plaut.: conclusiunculae ad sensum non permanantes, kaum dem Sinne nach verständliche, Cic.