dēlēnītor (dēlīnītor), ōris, m. (delenio), der Gewinner ... ... den gerade der Redner gewinnen soll, Cic. Brut. 246: ille (Orpheus) immanium beluarum delenitor, Apul. flor. 17. p. 27, 11 Kr.
trānsvectio (trāvectio), ōnis, f. (transveho), I) das ... ... , 10. – II) das Vorüber-, Vorbeifahren, A) act.: immanium saxorum, Plin. pan. 51, 1. – B) intr. (nach ...
1. pāx , pācis, f. (zu paciscor, pango, ... ... sanguine eorum exposcentes, Iustin.: caesis de more iuvencis exorat pacem divûm, Verg.: occupandam manium ac deae pacem rati, Iustin.: diu non impetrata pax deûm, Liv.: si ...
scio , īvī u. iī, ītum, īre, wissen, ... ... man sollte meinen) a Pallade doctam, Ov.: ebenso scires non ibi genitum Manium Curium, Plin. – impers., hoc scitis omnes, usque adeo hominem in periculo ...
1. bestia , ae, f., das Tier, ... ... , Cic.: bestiae mutae, Cic.: sus terrestris bestia est., Plaut.: ille Orpheus, immanium bestiarum delenitor, Apul.: bestiarum morsus, Cic.: bestiarum genus, das Tierreich, ...
Alcmān , ānis, Akk. āna, m. (Ἀλκ ... ... 11, 114. – Von ihm heißt eine bei ben Lyrikern übliche Versart Alcmānium metrum , Serv. de cent. metr. 458, 16 u. 460, ...
im-mānis , e (in u. altlat. manus = bonus ... ... Cic.: immanes (wild) aliae bestiae, aliae cicures (zahm), Cic.: immanium bestiarum delenitor (v. Orpheus), Apul.: esse immani (bestialischen) acerbā ...
dē-pūgno , āvī, ātum, āre, I) bis zur ... ... procul moenibus, Liv.: haud quaquam certamine dubio cum Gallis, Liv.: cum Romanis adversus Manium Curium, Hyg. fr.: adversus Teutonos, Frontin.: v. Zweikampf, cum ...