2. meditātus , ūs, m. (meditor) = meditatio, Plur. bei Apul. met. 3, 14.
1. meditātus , a, um, s. meditor.
ēmeditātus , a, um (ex u. meditor), ausstudiert, erkünstelt, Apul. met. 2, 27.
im-meditātus , a, um (in u. meditatus), ungekünstelt, kunstlos, natürlich, incessus, Apul. met. 2, 2: multorum animalium immeditati sonores, Apul. flor. 17. p. 26, 21 Kr.
per-meditātus , a, um, wohl zugestutzt, wohl abgerichtet und vorbereitet, Plaut. Epid. 375 G.
im-praemeditātus , a, um (in u. praemeditor), unvorbereitet, visio, Mart. Cap. 2. § 99.
alicunde , Adv. (aliquis u. unde), irgendwoher ... ... Cic. de rep. 6, 27. p. 410), I) eig.: venit meditatus al. ex solo loco, Ter.: aut decedere nos al. cogit aut prohibet ...
meditātē , Adv. (meditatus, s. meditor), ausstudiert, alcis mores perquam m. tenere, recht innehaben, recht genau kennen, Plaut. Bacch. 545: ebenso novisse alcis mores m., Plaut. mil. 40: m. effundere probra, absichtlich, ...
meditātor , ōris, m. (meditor), der Überdenker, ... ... . ep. 11, 7 (aber Prud. perist. 5, 265 Dressel meditatus): matricidii meditator, Augustin. epist. 34, 2.
immeditātē , Adv. (immeditatus), ungekünstelt, kunstlos, prunklos, Gell. praef. § 10.
incōgitātus , a, um (in u. cogito), I) passiv, 1) unüberlegt (Ggstz. meditatus), opus, Sen.: alacritas, Sen. – neutr. plur. subst., incogitata dicere, aus dem Stegreife reden, Apul. de deo ...
1. parātus , a, um, PAdi. (1. paro), I ... ... wohl bewandert, geschult, verb. paratus atque instructus, Cic.: paratus et meditatus, paratus meditatusque, Cic.: itane huc paratus advenis? Ter.: m. ad u. ...
... H. – häufiger b) Partic. meditātus, a, um passiv, α) v. Lebl., überdacht ... ... ep. 1, 16, 2. – β) v. Pers., probe meditatus, gut instruiert, Plaut. mil. 903; trin. 817. ...