[859] melilōtos, ī, m. (μελίλωτος) u. melilōton od. -tum, ī, n. (μελίλωτον), der Melilotenklee, Ov. fast. 4, 440. Plin. 21, 39 (-tos); 31, 53 (-tum). Scrib. Larg. 258. Pallad. 11, 14, 8. Veget. mul.