meratus

[885] merātus, a, um = meracus, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 1, 17; 2, 7, 10 u. 109; 4, 1, 10.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 885.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: