mercatura

[885] mercātūra, ae, f. (mercor), der Kaufhandel, die Kaufmannschaft, die Handelschaft, der Handel (mit Waren), magna, tenuis, Cic.: quaestuosa, Cic.: mercaturas facere (treiben), Cic. Verr. 5, 72: mercaturas in ea regione fecisse, Liv.: apud vada Sabatia mercaturas exercere per homines suos, Capit.: hunc (Mercurium) ad quaestus pecuniae mercaturasque habere vim maximam arbitrantur, Caes.: übtr., non erit ista amicitia, sed mercatura quaedam utilitatum suarum, eine Art Handel um seines Vorteils willen, Cic.: ad eos tamquam ad mercaturam bonarum artium profectum esse, zur Erhandlung usw., Cic. – / Plaut. trin. 332 jetzt mercaturā (rem perdidit).

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 885.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: