ministrātor , ōris, m. (ministro) = minister, I) ... ... accensos‹ ministratores Cato esse scribit, Varro LL. 7, 18: Mercurius ministrator (menestrator), Corp. inscr. Lat. 6, 84.: a frumento ministratores, Corp. inscr. Lat. 6, 8924. ...
administrātor , ōris, m. (administro), der Verwalter, Leiter, adm ... ... Paul. dig. 3, 4, 10: insbes., der Statthalter, administratores Maximini, Capit. Maximin. 15, 4.
ministrātōrius , a, um (ministrator), zur Bedienung od. Darreichung gehörig, urceolus, Mart. 14, 105 lemm.: vir admodum ministr. sanctis viris, Virg. gramm. 15, 1. p. 88, 19 H.
subministrātor , ōris, m. (subministro), der Handlanger = Helfershelfer bei etwas, libidinum, Sen. ep. 114, 25.
administrātōrius , a, um (administro), dienstbar, Vulg. Hebr. 1, 14 u.a.
menestrātor , s. ministrātor.
ministrātrīx , trīcis, f. (Femin. zu ministrator), die Gehilfin, ut omnes (artes) comites ac ministratrices oratoris esse diceres, Cic. de or. 1, 75.
ē-mendo , āvī, ātum, āre (ex u. mendum), ... ... siti, Col.: libertum non obsequentem aut verbis aut fustium castigatione, ICt.: domesticos et administratores lanceā, Lact.: uxorem non solum vocibus sed etiam plagis, Augustin.
ex-hibeo (archaist. exibeo), hibuī, hibitum, ēre (ex ... ... Cels.: vicem spodii, ersetzen, Plin. – β) eine Pers.: alci ministratorem, abgeben, Suet.: professum adversus Phocenses ducem, Iustin.: pertinacem inimicum, Val ...