mōtātor , ōris, m. (moto), der Beweger, Antreiber, Arnob. 3, 31. Tert. ad nat. 2, 3 extr.
mōtātio , ōnis, f. (moto), die (öftere) Bewegung, Tert. de anim. 45.
sub-mōtātio (summōtātio), ōnis, f., die leichte Bewegung, venarum submotationes, Th. Prisc. 4. fol. 317 (a).
summōtātio , s. sub-mōtātio.
minātor , ōris, m. (1. mino), der Antreiber des Viehes, Tert. ad nat. 2, 3 extr. (Öhler motator). Vgl. Löwe gloss. nom. 3, 9 ›abactor, minator‹.
... capite abscessit, Augustin. de ord. 1, 24: incipiunt corpuscula parva motatum uterum vibrata ferire, Prud. ham. 596: quando motandi corporis gratiā ... ... Paul. Nol. carm. 27, 345. – b) fortbewegen, motat loco labor, Avien. Arat. 91.