mugitus

[1033] mūgītus, ūs, m. (mugio), I) das Brüllen, Sing. u. Plur., boum, Verg. u. Hieron.: vaccarum, Sen.: tauri, Hyg.: taurorum, Apul.: assimilis mugitui sonus, Suet.: similis mugitibus sonus, Sen.: mugitum dare, Ov.: mugitum edere, Sen. rhet.: mugitus dare, Ov.: mugitus edere, Ov. u. Val. Max., od. tollere, Verg. – II) übtr., das Brüllen, Getöse, Dröhnen, gemitus (das Stöhnen) mugitusque, des Zornigen, Sen.: mug. terrae, Cic.: nemorum, Plin.: portae, Stat.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1033.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: